خبرمهم

دوستان عزیز که گفتن یه رمان دیگه بزارم 

میتونین تو وبلاگ دومم که ادرسش رو تو پیوند ها گزاشتم رمان ساقی رو دنبال کنین!

روز خوش

یاسمین-پارت7

سرد شده . بذار بخاری رو روشن کنم و کتری بذارم روش و یه چایی دم کنم.چایی دوباره دم که می خوری؟ اشک تو چشمای کاوه جمع شد و گفت:کاوه – بخدا از خودم شرم دارم بهزاد . ما زندگیمون اونطوری و تو زندگیت اینطوری ! کاش بهم اجازه می دادی مثل یه برادر کوچکتر ، کمکت کنم . کاشکی می اومدی خونه ما با هم زندگی می کردیم.اینهمه اتاق خالی تو اون خونه بی استفاده افتاده . پدر مادرم همیشه می گن دوستی با تو برای من بزرگترین افتخاره بهزاد . ازت خواهش می کنم دست از این لجبازی و یه دنده گی بردار.اولا که دشمن ت شرمسار باشه . دوما تو برادر بزرگ منی . سوما از پدر و مادرت تشکر کن . چهارما انشالله خدا  اونقدر به پدرت بده که نتونه جمع کنه . پنجما دوستی تو هم برای من افتخاره . ششما اجازه بده غرورم جریحه دار نشه . هفتما....کاوه – ا .... گم شو . مرده شور تو رو با غرورت ببره ! همه رفیق دارن ما هم رفیق داریم ! تو که می گفتی باعث افتخارتم!کاوه – پاشو شام با هم بریم بیرون . پسر هپاتیت مرغی می گیری از بس تخم مرغ می خوری ها ! ببینم ، گاهی احساس نمی کنی که دلت می خواد تخم بذاری ؟ – با خنده گفتم : چرا چند وقتم هست که تا خروس می آد خودمو جمع و جور می کنم و رنگ به رنگ می شم!با خنده گفتم : چرا چند وقتم هست که تا خروس می آد خودمو جمع و جور می کنم و رنگ به رنگ می شم!کاوه – پاشو بریم دیگه . می خوام ببرمت یه رستوران شیک و درجه یک دو تا پرس تخم مرغ نیمرو بخوریم . آخه  می گن خرهای همدون رو شش روز هفته سنگ بارشون می کنن جمعه ها که تعطیله آجر. -دیوانه آدم غذای خوب و سالم خونه رو ول می کنه می ره غذای مونده بیرون رو می خوره ؟ اینجا من صد جور اغذیه مطمئن دارم . نون سنگک . تافتون . لواش . باگت . از همه مهمتر نون بربری ! هر کدوم رو که دوست داری بگو با تخم مرغ بخوریم.کاوه – یارو اسمش منوچهر بارکش بود . رفقاش بهش گفتن بابا این چه اسمی یه تو داری برو عوضش کن . یه سالدوندگی کرد آخرش اسمش رو گذاشت بیژن بارکش ! حالا حکایت توئه . تخم مرغ همون تخم مرغه س فقط قیافه ش عوض می شه و نوع نون کنارش. -هیچی نگو که اگه همین فرزند مرغ یه خورده گرونتر بشه باید سفیده اش رو یه روز درست کنم زرده ش رو یه روز .! حالا کلی خوشبختم که جدایی بین زرده و سفیده اش نیفتاده!

یاسمین-پارت6

زندگی حالای منم شده یه بقچه . هر یه سال دو سالی جمعش می کنم و می زنم زیر بغلم و از این اتاق و تو این محل ، می کشم شون تو یه اتاق دیگه و تو یه محل دیگه.خدا رحمتشون کنه پدر و مادرم رو . نمی دونم بچه واسه چی می خواستن ؟ یادمه سالیان سال آرزوی پوشیدن یه شلوار جین رو داشتم . هر بار که به بابام می گفتم ، می گفت این شلوار میخی ها به درد تو نمی خوره ، مال بچه لات هاس!خدا بیامرز به شلوار جین می گفت شلوار میخی!بعد از مردن شون ، اولین شلواری که خریدم ، یه شلوار جین بود!تمام مدتی که داشتم شلوار رو می خریدم ، همه اش با خودم کلنجار می رفتم . همه ش فکر می کردم که وصیت پدرم رو زیر پا زیر پا گذاشتم.اصلا نمی دونم چرا این چیزا اومده تو فکرم ؟ شکر خدا که از تحصیل چیزی برام کم نذاشتن . خودمم با سعی و کوشش تونستم تو دانشگاه سراسری قبول بشم ،  اونم رشته پزشکی.بلند شدم . حالا وقت زنجموره نبود.شکر خدا که سال آخرم و زندگی م هم یه جوری می گذره.یه اتاق دارم د یه غربیل....چرا باید حق پدر من دست یه عده آدم دیگه باشه و اونام حقش رو بخورن؟ چرا باید پدر من چون پول خرید یه شلوار جین رو نداره بگه شلوار میخی مال بچه لات هاس ؟ چرا هر وقت یه اسباب بازی خوب می دیدم و دلم می خواست ، مادرم باید بگه اینا مال بچه های درس نخون و تنبله!؟ این بهانه ها واسه چی بوده ؟ چرا ما نباید بلد باشیم که آناناس رو چه جوری می خورن ؟ انگار باز ناشکری کردم.شکر خدا که تا حلال لنگ نموندم . دانشگاه سراسری ! اونم رشته پزشکی چیز کمی نیست . – حالام که سال آخرم . توی این دنیا ، هم غیر از اسباب و اثاث خونه م ، یه رفیق خوب مثل کاوه دارم و کمی پول تو حساب سپرده بانک و یه قد بلند و یه صورت نسبتا خوب و یه هوش زیاد برای درس خوندن و یه اتاق که گاراژخونه بوده و حالا در اجاره منه.با این افکار ته دلم یه حال خوب یبهم دست داد و راه افتادم دنبال تهیه غذا.امروز طبق برنامه غذایی ، تخم مرغ داشتم و یه دونه سیب زمینی ! نون سنگک هم تا دلتون بخواد ! بعد از ناهار ، دسر رو که خوردم چشمام سنگین شد . سرم رو که روی بالش گذاشتم از حال رفتم . خوبیش این بود خواب برای مثل من آدمی ، مجانی یه.طرف های غروب بود که یکی زد به در خونه . از پنجره نگاه کردم . کاوه بود . بیرون برف شدیدی گرفته بود . در رو وا کردم.کاوه – سلام ، تو چرت بودی ؟-آره ، ناهارم رو که خوردم خوابم گرفت.کاوه – امروز برنامه غذاییت تخم مرغ با چی بود ؟-تخم مرغ خالی .هر روز که نمیشه صد تا چیز به برنامه غذایی اضافه کرد . یه روز به تخم مرغ اضافه می کنم می شه املت . یه روز پنیر می ریزم توش می شه پیتزا . یه روز سوسیس توش خرد می کنم می شه خوراک بندری . یه روز آرد می زنم می شه خاگینه . تنوع لازمه.دیروز سرفه م گرفت تا سرفه کردم صدای قد قد از گلوم در اومد.کاوه – اگه مرغ و خروس ها بفهمن تو تخم هاشونو خوردی ، می آن در خونه ت تحصن می کنن ! بابا نسل مرغ منقرض شد از بس تو تخم مرغ خوردی!.هر دو زدیم زیر خنده.

یاسمین-پارت5

-لوس نشو ، دارم جدی حرف می زنم.می خوام بگم اگه یکی مثل تو بره خواستگاری فرنوش ، بهش جواب نه نمیدن . اما آدمی مثل من اصلا نباید این چیزا حتی به فکرشم بیاد.از اون گذشته ، من اصلا کسی رو ندارم که بره برام خواستگاری کنه!کاوه – اینکه چیزی نیست . تو فقط لب تر کن بقیه ش....رفتم تو حرفش و گفتم : – -دیگه حرفش رو هم نزن . ول کن . بگو ببینم تعطیلی رو می خوای چیکار کنی ؟ نیم ساعت بعد رسیدیم خونه . تا اومدم تو اتاقم ، کتاب هام رو پرت کردم یه گوشه و نشستم . سر مو گرفتم میون دستهام و به زندگیم فکر کردم.این کاوه طفلک هم اسیر من شده بود . خونواده ش خیلی پولدار بودن . خودش یه ماشین مدل بالای خیلی شیک  داشت اما به خاطر من ، یا پیاده یا با اتوبوس می رفتیم دانشکده . یعنی من سوار ماشین ش نمی شدم . جلو بچه ها خجالت می کشیدم . دوست نداشتم فکر کنن که بخاطر پولش باهاش رفاقت می کنم.پدر من آدم فقیری بود . آدم خوب اما بد شانس ! مرد زحمتکشی بود اما شانس نداشت . دست به طلا می زد مس می شد.از صبح تا شب کار می کرد و جون می کند آخرش هشتش گرو نه ش بود.مادرمم زن مهربون و زحمتکشی بود.اونم تا کار خونه و پخت و پز بود که هیچی ، این کاراش که تموم می شد ، بیچاره می رفت سراغ اضافه کاری.همیشه خدا دستش به یه چیزی بند بود . یا قلاب بافی می کرد یا بافتنی می بافت یا هزار تا کار دیگه . مثلا می خواست یه گوشه خرج خونه رو جور کنه. خلاصه این پدر و مادر سخت کار می کردن که یه جوری چرخ زندگی رو بچرخونن اما چرخ زندگی ما چهارگوش بود و با بدبختی می گشت.یه خونه نقلی و قدیمی داشتیم که اونم ارث پدربزرگم بود و یه ماشین که عصای دست بابام بود و سالی به دوازده ماه گوشه تعمیرگاه.یه روز که کارد به استخون بابام رسید ، کوچ کردیم . در خونه مون رو کلون کردیم و راهی جنوب شدیم.پدرم می گفت تا حالا هر کی رفته جنوب ، بار خودش رو چند ساله بسته و برگشته.اون وقت ها من سال آخر دبیرستان بودم.یه روز کله سحر از تهران حرکت کردیم و پنجاه کیلومتر از شهر دور نشده بودیم که با یه کامیون تصادف کردیم.پدر و مادر بیچاره ام نرسیده به جنوب بار سفرشون رو بستن ! موندم تنها و بی کس با صد تا زخم تو تنم و هزار تا شکستگی تو روحم. یه ماه بعد خونه رو فروختم و خسارت تصادف رو دادم . آخه مامقصر شناخته شدیم . بقیه پولش رو هم گذاشتم بانک و از سودش خرج زندگی رو جور کردم.خدا نخواد که پدری خجالت زن و بچه اش رو بکشه . بیچاره بابام راحت شد.مادرم راحت شد . آخه اون چه زندگی بود که داشت ؟ نمی دونم ما جماعت بدنیا اومدیم واسه بدبختی کشیدن و مثل تراکتور کار کردن ؟ یعنی هر خوشی و شادی و راحتی باید به ما حروم باشه ؟ اگه زندگی اینه که ما می کنیم ، پس این آدما که تو اروپا و اینجور جاها هستن دارن چیکار می کنن ؟ یا همین آدمای پولدار دور و بر خودمون ؟ اگه زندگی ، اونی که اونا می کنن ما چیکار می کنیم ؟ –9از صبح تا شب کار می کنیم و جون می کنیم که شاید بتونیم شیکم مون رو سیر کنیم ، اونم با چی ؟ همیشه م به  خودمون دل خوشی های الکی می دیم . اگه یکی از صدتاش عملی می شد حرفی نبود!یادمه که بابای خدا بیامرزم همیشه به من وعده می داد که ایشالله وضعمون خوب می شه و برات همه چیز می خرم.بیچاره از همه چیز فقط تونست یه بار یه آناناس برامون بگیره.یه شب که برگشت خونه ، یه آناناس دستش بود . سرش رو همچین گرفته بود بالا که انگار قله اورست رو فتح کرده بود.حیف که آناناس خوردن رو بلد نبودیم ! یعنی نفهمیدم توش رو باید خورد یا بیرونش رو ؟ هر چند که هر دوش رو هم خوردیم.اما چه مزه ای داشت ! نذاشتیم یه مثقالش حروم بشه!قدر نعمت رو امثال ما میدونن!بگذریم.

یاسمین-پارت4

کاوه – پدر ، اینا رو که می بینی بعضی هاشون یه کوه غصه تو دلشون دارن . دوره جوونی شما با دوره جوونی ماها فرق می کرده . به نظرم از این آرزوها نکنی بهتره ! سرت کلاه میره.فروشنده – راست می گی جوون . ایشالله که زندگی و دوره شما هم خوب بشه.کاوه – یه مثال برات میزنم . دوره شما اصلا یادت می آد که هر روز ، از خواب که بلند می شدی بیای جلوی پنجره بخوای بدونی امروز هوا آلوده تر یا دیروز ؟ فروشنده – به والله ، اصلا یه همچین چیزی رو یاد ندارم ! اصلا ما یه همچین چیزایی رو نداشتیم . دوره ما ، هوای این تهرون مثل گل پاک و تمیز بود.کاوه – تازه یکیش رو بهت گفتم . –

فروشنده – تا اونجا که من یادمه ، یه ذره دود و کثافت تو این شهر نبود ! تهرون پر گنجشک و کفتر و چلچله و طوطی و بلبل بود ! صبح تا شب با رفقا می رفتیم دنبال الواطی.جمعه به جمعه یه تومن پونزده زار می دادیم و می رفتیم سینماو اون فیلمی رو که دوست داشتیم می دیدیم و سر راه چهار تا سیخ جگر می گرفتیم و می خوردیم و نوش جون زن و بچه مون می شد می چسبید به تن مون!کاوه – حالا دل ما رو اب نکن با اون دوره جوونی ات . چهار تا بستنی بده ، خبر مرگمون لیس بزنیم بریم دنبال بدبختی و بیچارگی ها مون!فروشنده زد زیر خنده و گفت:همه تون مهمون خودمین! همینکه منو یاد جوونی ام انداختین یه میلیون واسه ام ارزش داشت ! چند وقتی بود که خنده رو لبام نیومده بود.بچه ها براش کف زدن و هورا کشیدن که روزبه گفت:

بچه ها ببینین این کاوه رو ! یاد بگیرین . اینطوری پولدار می شن ها!کاوه – یارو هنر پیشه خارجی ، یه ساعت و نیم تو فیلم هزار دفعه ملق میزنه تا دوبار مردم خندشون بگیره یه میلیون دلار بهش پول می دن . حالا یه ساعته دارم متصل شما رو می خندونم ، چهار تا بستنی نصیبم شده ! اینم حسودی داره ؟ خلاصه اون روز با بچه ها خیلی خندیدیم . آخرش کاوه به زور پول بستنی ها رو داد . با اینکه صاحب مغازه نمی خواست ازمون پول بگیره.وقتی از بچه ها خداحافظی کردیم ، دوتایی بطرف خونه راه افتادیم.کاوه – بیا ! دلت خنک شد ؟ اگه با ماشین فرنوش خانم رفته بودیم ، هم من گیر این قوم ظالم نمی افتادم و هم تا

رسیده بودیم در خونه ، فرنوش رو واسه ات خواستگاری کرده بودم ! بابا جون ، تو که زندگی منو می دونی . آخه من کجا و فرنوش خانم کجا ؟ تموم زندگی م رو که بفروشم پول بنزین ماشین ش نمی شه!از تو چه پنهون ، از اولین بار که امسال تو دانشکده دیدمش ، عجیب فکرم رو بخودش مشغول کرده ! واقعا دختر قشنگیه ! خیلی م سنگین و با وقاره . ولی خب آدم نباید زیاد به حرف دلش گوش کنه . اینطوری بهتره . آرزوی محال نباید داشت . حتی رویای آدم هم باید در حد خود آدم باشه!کاوه – یعنی چی ؟ مگه دست خود آدمه ؟ آدم وقتی از کسی خوشش بیاد ، خوشش اومده دیگه! -آره . اگه اون آدم ، یکی مثل تو باشه . آره امثال شماها تو یه طبقه این.کاوه – بجان تو اگه ما تو یه طبقه باشیم ! اون خونه اش جایی دیگه س ، مام خونه مون جایی دیگه س!